Është detyrim ligjor që automjeti me katër rrota të ketë të montuara goma dimërore në periudhën nga data 15 nëntor deri më 15 prill, nëse në rrugë ka borë ose akull.
Në terma laikë, kjo tregon se sipas ligjit nuk duhet të kombinohen me goma verore në ato situata.
Thellësia e shkallës, domethënë shkelja e gomave duhet të jetë së paku 4 mm, por rekomandohet të ndërroni gomat përpara se të ndodhë kjo. Gomat më të vjetra se pesë vjet duhet të kontrollohen në detaje një herë në vit, ndërsa gomat e shënuara “M+S” konsiderohen goma dimërore dhe mund të përdoren gjatë periudhës së caktuar.
Dallimi midis gomave të verës dhe dimrit njihet nga përbërja e tyre. Gomat e verës janë më rezistente ndaj temperaturave të larta, ndërsa gomat e dimrit janë bërë nga materiali që është më rezistent ndaj temperaturave të ulëta.
Në një temperaturë nën 7 gradë, gomat e verës humbasin karakteristikën e tyre më të rëndësishme – kapjen e mirë. Distanca e tyre e ndalimit gjatë frenimit është deri në dy herë më e gjatë se gjurma normale e lënë nga gomat e dimrit. Dallimi midis gomave të verës dhe dimrit është gjithashtu në thellësinë e shkallës. Kini parasysh se gomat e dimrit janë më të mira për t’u përdorur edhe kur rrugët janë të thata, nëse temperaturat janë më të ulëta se shtatë gradë dhe se konstruksioni i “skeletit” metalik të gomave të dimrit është i fortë dhe më rezistent ndaj goditjeve mekanike.
Për “rolin” e gomave të përshtatshme në sigurinë në komunikacion flet edhe fakti që çdo muaj nga kushtet e rrëshqitshme të rrugëve për shkak të kushteve atmosferike vdesin mesatarisht katër persona dhe 80 të lënduar.
Sipas Ligjit për Sigurinë në Komunikacionin Rrugor, shoferi është i detyruar të posedojë pajisje dimërore në komunikacionin rrugor dhe t’i përdorë ato në mënyrë të përcaktuar, në të kundërtën parashihet gjobë.
